Ἐπετειακή ἐκδήλωση γιά τά 100 χρόνια ἀπό τήν Μικρασιατική καταστροφή καί τόν βίαιο ξεριζωμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ: «Ἡ Μικρασιατική καταστροφή καί τό ζήτημα τῶν μειονοτήτων σύμφωνα μέ τήν συνθήκη τῆς Λωζάνης».

Ἐπετειακή ἐκδήλωση γιά τά 100 χρόνια ἀπό τήν Μικρασιατική καταστροφή καί τόν βίαιο ξεριζωμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ: «Ἡ Μικρασιατική καταστροφή καί τό ζήτημα τῶν μειονοτήτων σύμφωνα μέ τήν συνθήκη τῆς Λωζάνης».

 Μιλώντας στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων «Δημήτρια 2022», μ’ επίκεντρο τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή που οργάνωσε ο Ιερός Ναός Άγιος Δημήτριος του Δήμου Αγίου Δημητρίου, ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος ανέπτυξε το θέμα «Η διαχρονική προκλητική παραβατικότητα της Τουρκίας κατά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης: Το ζήτημα των Μειονοτήτων» και επισήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής: 

«Αποτελεί κοινό τόπο, ιδίως σε διεθνές επίπεδο, ότι η Ελληνική Θράκη παρέχει ένα άκρως αντιπροσωπευτικό παράδειγμα και για το πώς αντιλαμβάνονται Ελλάδα και Τουρκία, αντιστοίχως, την πιστή εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάνης, ιδίως ως προς το ειδικό εκείνο τμήμα της, το οποίο αφορά την ρύθμιση του ζητήματος των Μειονοτήτων που υπήρχαν στις δύο Χώρες, κατά τον χρόνο σύναψής της. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Διεθνής Κοινότητα δεν επιτρέπεται να παραμένουν απαθείς μπροστά σε αυτή την επίδειξη προκλητικότητας από την πλευρά της Τουρκίας.  Άλλωστε, η προκλητικότητα αυτή δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, δοθέντος ότι προσβάλλει ευθέως τόσο το Ευρωπαϊκό όσο και το Διεθνές Δίκαιο.  Κατ’ εξοχήν δε η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χρέος ν’ αντιληφθεί ότι η κατά τ’ ανωτέρω ωμή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης – και του Διεθνούς Δικαίου εν γένει – αφορά Έλληνες αλλά και, ταυτοχρόνως, Ευρωπαίους Πολίτες.  Αν σε αυτά προστεθεί και το ότι η Τουρκία κατέχει, επί 50 σχεδόν χρόνια, το ένα τρίτο του εδάφους της Μαρτυρικής Κύπρου – ήτοι του εδάφους πλήρους Κράτους-Μέλους της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – επίσης κατά προκλητική παράβαση κάθε έννοιας του Διεθνούς Δικαίου, γίνεται αυτονοήτως αντιληπτό γιατί ιδίως η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να προχωρήσει αμέσως στην επιβολή αυστηρών κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. 

    Μάλιστα δε επειδή, εν ονόματι της πεμπτουσίας της Διεθνούς Νομιμότητας,  δεν νοείται επιλεκτική εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, όπως – ορθώς και δικαίως – επιβάλλονται αυστηρές κυρώσεις στην Ρωσία για την εξίσου βάρβαρη εισβολή της στην Ουκρανία, το αυτό πρέπει να συμβεί με την Τουρκία για την συνολική, κατά τ’ ανωτέρω, προκλητική συμπεριφορά της εις βάρος όχι μόνο της Ελλάδας και της Κύπρου αλλά, κατ’ αποτέλεσμα, και εις βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και της Διεθνούς Κοινότητας.»